Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ-META TO ΒΙΤΡΙΟΛΙ ΚΑΙ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ


Ένα χρόνο μετά την επίθεση με οξύ που δέχτηκε η τότε γενική γραμματέας της παναττικής ένωσης καθαριστριών και οικιακού προσωπικού, Κωνσταντίνα Κούνεβα, συνεχίζει να νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό.

Το παραχωρητήριο και το κλειδί οικίας στα Πετράλωνα, παρέδωσαν ο Υπουργός Εργασίας, Ανδρέας Λοβέρδος και ο πρόεδρος του ΟΕΚ, Θωμάς Στάμου, στη μητέρα της Κωνσταντίνας Κούνεβα, αναγνωρίζοντας την τραγική περιπέτεια της κόρης της ως εργατικό ατύχημα. Ο Υπουργός Εργασίας, Ανδρέας Λόβέρδος αναγνώρισε την περίπτωση της Κούνεβα ως εργατικό ατύχημα τη στιγμή που έχει αποδειχθεί και γίνει αποδεκτό πως πρόκειται για δολοφονική επίθεση λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης. Δε θα μπορούσε βέβαια ,νομικά, να προχωρήσει στην παραχώρηση της οικίας αν δεν αναγνώριζε την περίπτωσή της σαν ατύχημα αλλά να αναγνωρίζει και να μην ξεχνά ότι το κυβερνόν κόμμα έχει ψηφίσει μια σειρά νόμων οι οποίοι ευθύνονται για την εργασιακή αυτή κατάσταση.
Υπάρχουν επίσης συγκεκριμένα ονόματα όπως αυτό του κ. Νίκου Οικονομάκη, ιδιοκτήτη της ΟΙΚΟΜΕΤ, της εργοδότριας εταιρείας της Κ. Κούνεβα, παλιό στέλεχος του ίδιου κόμματος και ο νομικός του σύμβουλος Λ. Τζανής, υφυπουργός του ίδιου κόμματος. Όλες αυτές οι εταιρείες που «προσφέρουν» μαύρη εργασία και κάνουν συμβάσεις με δημόσιους φορείς έχουν στενές σχέσεις με στελέχη και παράγοντες των δυο μεγάλων κομμάτων.

Ο κ. Λοβέρδος ευχήθηκε να μη συμβεί κάτι ανάλογο σε άλλους εργαζόμενους.
Τα ζητήματα αυτά δεν λύνονται με ευχές αλλά με βούληση να μπει ένα τέλος στον εργασιακό μεσαίωνα. Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν υπάρχουν εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις, ο Υπουργός απάντησε ότι «στις ενέργειες που κάνουμε, συμπεριλαμβάνεται εντός του 2009 να θεσπίσουμε περαιτέρω εγγυήσεις». «Πρέπει επίσης, στη συνέχεια να επανασυστήσουμε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, ούτως ώστε να μπορεί να ελεγχθεί αν τηρείται το θεσμικό πλαίσιο». Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοϊδης , μιλώντας στην Καθημερινή της Κυριακής δήλωσε ότι «η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι σύμβολο. Δεν έχουμε αντιληφθεί τον αντίκτυπο που είχε διεθνώς»
.
Η Κ. Κούνεβα είναι μια πραγματικότητα και όχι απλώς σύμβολο. Είναι μια από τις πολλές γυναίκες που εργάζονται στο σύγχρονο αυτό δουλεμπόριο, της υπεργολαβίας στον χώρο του καθαρισμού. Η Κούνεβα είχε το θάρρος να διεκδικήσει τα δικαιώματα των γυναικών αυτών. Είναι γυναίκα, μετανάστρια, συνδικαλίστρια. Πολλές από αυτές φοβούνται τις απολύσεις, τις επιθέσεις, τους εκβιασμούς: φοβούνται να δράσουν. Πολλές όμως δρουν αλλά δεν τις ξέρουμε γιατί δεν έτυχε να δεχτούν επίθεση με βιτριόλι.

Σε ανακοίνωσή της η ΠΕΚΟΠ ένα χρόνο πριν κατήγγειλε: «καταπατούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα: δε μας βάζουν ένσημα, δε μας πληρώνουν τις υπερωρίες μας αλλά ούτε και όλες τις ώρες εργασίας μας, μας έβαζαν να υπογράψουμε λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δε μας έδωσαν, υπογράφουμε με την πρόσληψη την οικιοθελή αποχώρηση, δε μας κολλάνε τα βαρέα […….] Καταγγέλλουμε καθημερινά τις ελεγκτικές υπηρεσίες στο ΙΚΑ, στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα αλλά τίποτα! Μ’ αυτό το κατεστημένο τόλμησε να τα βάλει η Κωνσταντίνα γι’ αυτό της έδωσαν αυτή την αποτρόπαια απάντηση». Αυτό δεν λέγεται εργασιακός μεσαίωνας;
Ένα χρόνο αργότερα, μετά τις εκκλήσεις για να μην μπει στο αρχείο η υπόθεση της Κ. Κούνεβα, οι δράστες δεν έχουν ακόμα βρεθεί. Επικηρύχτηκαν για 1.000.000 ευρώ. Η Αστυνομία είναι τόσο εξαφανισμένη όσο και ο δράστης. Αυτόπτες μάρτυρες έχουν δηλώσει πρόθυμοι να μιλήσουν χωρίς να τους έχει καλέσει ακόμα κανείς για να καταθέσουν. Παρόλ’ αυτά οι δράστες επικηρύχθηκαν…για τα μάτια του κόσμου..
Ένα χρόνο μετά η Κ. Κούνεβα παραμένει στο νοσοκομείο. Ένα χρόνο μετά η επίσημη απάντηση ήταν η δωρεά ενός σπιτιού. Με ένα σπίτι όμως δεν αλλάζουν οι εργασιακές σχέσεις, δεν τιμωρούνται οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, δεν τιμωρούνται οι δράστες, δεν σταματούν αυτές οι γυναίκες να είναι θύματα εργολάβων….

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

NEXT TOP VICTIM


Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών σήμερα.
Αναρωτιέμαι…Τι είδους βία; Η αυθόρμητη και προφανής απάντηση είναι η σωματική βία. Στιγματίζει το νου και το σώμα. Είναι επώδυνη. Αφήνει σημάδια. Αυτή τη βία οφείλεις να την καταγγείλεις και να την αντιμετωπίσεις. Οφείλουμε να στηρίξουμε όλες αυτές τις γυναίκες που τολμούν να καταγγείλουν χωρίς να επιτρέψουμε την ενοχοποίηση και περιθωριοποιήσή τους. Ίσως όμως η σωματική βία δεν είναι η πιο σκληρή και η πιο ριζωμένη μορφή βίας κοινωνικά. Απλά είναι εμφανής, άμεσα αντιληπτή και αποκρουστική.

Οι πιο ύπουλες μορφές της όμως βρίσκονται στην καθημερινότητά μας. Ψυχολογική βία. Το άγχος της επίτευξης του σύγχρονου «ιερού» τρίπτυχου ερωμένη-επιτυχημένη επαγγελματίας-άξια μητέρα βιάζει καθημερινά την ψυχική μας υγεία, τις πραγματικές επιθυμίες μιας γυναίκας ενώ κατασκευάζουμε ένα σαθρό και φτηνό τρόπο αντίληψης της ίδιας μας της φύσης. Όχι δεν είναι ανωμαλία να μη γεννήσεις στα τριάντα, δεν είναι ανωμαλία να μη θες να γίνεις η «κορυφαία» στον επαγγελματικό σου τομέα ούτε είναι ανωμαλία να μην είσαι ντυμένη όπως το next top model.

Πολλές φορές εμείς οι ίδιες βιάζουμε τον εαυτό μας.
Μια φορά το χρόνο «φωνάζουμε» για τη βία κατά των γυναικών ενώ τις υπόλοιπες 364 μέρες αφήνουμε να μας πουλάνε εκπομπές τύπου «x-treme make over» και «next top model».Ολόκληρες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κομμωτηρίων κ.α. επενδύουν στον «εύκολο» πελάτη που λέγεται γυναίκα. Οφείλουν την ύπαρξη και τα εκατομμύριά τους στο γνωστό παραμύθι περι «ομορφιάς». «Υπέροχο ταξίδι ομορφιάς», «εκτυφλωτική λάμψη», «μεταξένια μαλλιά» και άλλα τέτοια φούμαρα.
Σου πασάρουν ένα τύπο κάθε χρόνο και…ταρααάν! Με το καινούργιο κολάν του calzedonia, το νέο κραγιόν του dior και τα καινούργια μαύρα σου εσώρουχα…; Άλλος άνθρωπος σου λέω! Σου πασάρουν ένα νέο τύπο κάθε χρόνο και να η λύση! Αν είσαι όπως το next top model θα είσαι πιο χαρούμενη, πιο δυναμική, πιο όμορφη, θα αγαπάς πιο πολύ τη δουλειά σου, θα σε ζηλεύουν πιο πολύ και γενικά όλα θα είναι πιοοο! Όπως υπάρχουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κατασκευάστηκε και η Γυναίκα Μαζικής Κατανάλωσης!Να σταματήσουμε να είμαστε σεξουαλικά αντικείμενα, εύκολοι πελάτες για μπογιές προσώπου και προϊόντα για διαφήμιση.

Το 1989 οι Guerilla Girls έγραφαν ότι ούτε το 5% των καλλιτεχνών δεν ήταν γυναίκες ενώ το 85% των γυμνών ήταν.
Φτάνει μια παγκόσμια ημέρα για να ανατρέψει τη σεξουαλική, την ψυχολογική, τη σωματική ή τη λεκτική βία που υφίστανται οι γυναίκες;