Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

"Χρυσόσκονη" στην ομίχλη...



Πώς θα διαχειριστούν τρία αδέρφια την προοπτική της αντιπαροχής του πατρικού τους σπιτιού μετά το θάνατο της μητέρας τους;
Η διαφωνία τους είναι το κουβάρι γύρω από το οποίο ξετυλίγεται η ανθρωποκεντρική, επίκαιρη και άκρως ρεαλιστική ιστορία της Μαργαρίτας Μαντά.
Η χρυσόσκονη της λήθης των παιδικών χρόνων προσπαθεί να επιβληθεί στη σκόνη της άσχημης Αθήνας.

Η αντιπαροχή του πατρικού είναι η αφορμή για να ξαναμιλήσουν για τους ίδιους, για την εσφαλμένη εικόνα που έχει ο ένας για τον άλλο.Για τη σχέση τους μέσα στην Αθήνα που αλλάζει απάνθρωπα, γρήγορα, άσχημα.
Οι ήρωες κινούνται σε μοκροαστικά αθηναϊκά διαμερίσματα κυνηγώντας το χρόνο χωρίς να τον καταλαβαίνουν.
Ο ήχος των μικρών σβόλων χώματος που πετάγονταν στον αέρα όταν έτρεχαν στην αυλή έχει εξαφανιστεί στην σύγχρονη πόλη.Τώρα ακούγεται ο ήχος από τα κουμπιά του χειριστηρίου του playstation.Αυτό είναι το παιχνίδι για τον γιο της Αμαλίας.
Τα ξύλινα παράθυρα έγιναν αλουμίνια και οι νερατζιές έγιναν κολωνάκια στα πεζοδρόμια.Μια πόλη που αλλάζει αφήνοντας στην απομόνωση τις συγγενικές,τις φιλικές,τις ερωτικές σχέσεις.

Ο ζωηρός μικρός Αλέξης τώρα φοράει γραβάτα και κλείνει αγχωμένος ραντεβού στο δικηγορικό του γραφείο .Προσπαθεί να βρει χρόνο για το γιο του που τον βλέπει λίγες ώρες τη βδομάδα αφού είναι χωρισμένος.Ο Αλέξης επιμένει να δώσουν το σπίτι.

Η μουσικός Άννα κλέβει λίγο χρόνο από τις πρόβες της και επιστρέφει στο πατρικό της για να ποτίσει τα λουλούδια στην αυλή και να ανοίξει τα παράθυρα στο εγκαταλειμένο πλέον σπίτι τους.Προσπαθεί να του δώσει ζωή προσκολλημένη στο παρελθόν.Δεν ξεπουλά την αυλή που έπαιζαν για τρία διαμερίσματα.

Η Αμαλία δεν έβρισκε ποτέ χρόνο ως παιδί να εκφραστεί.Ούτε τώρα βρίσκει.Μητέρα,επαγγελματίας, σύζυγος προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις ουσιαστικά μόνη της αφού ο άντρας της δουλεύει πολύ και επιστρέφει πάντα κουρασμένος αλλά και απαθής.Ακόμα και τώρα κρατά ισορροπίες σχετικά με την αντιπαροχή.

Τα ημερολόγια που κρατούσε η μητέρα τους και το επιβλητικό ποίημα του Βαγγέλη Ροζακέα μελοποιημένο από τον Μάνο Χατζηδάκη θα τους θυμίσουν τα όσα ξεχνούν ή προσπερνούν....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου